W najbliższy piątek, ze względu na organizowany kiermasz, zajęcia z piłki nożnej nie odbędą się.
Zajęcia z tego tygodnia oraz z poprzedniego piątku zostaną odrobione w późniejszym terminie.
Jak tylko otrzymamy informację od trenerów dotyczącą nowych terminów, niezwłocznie poinformujemy o tym na stronie szkoły.
Jesteśmy gotowi na dzisiejszy Dzień Pluszowego Misia!
Oto nasze pierwsze Misiaki, uszyte w klasie 2A. Jesteśmy z nich bardzo dumni!
Dzień Pluszowego Misia to święto obchodzone 25 listopada . Zostało ustanowione w 2002 roku, aby uczcić rocznicę powstania najpopularniejszej maskotki świata , która stała się symbolem dzieciństwa, powiernikiem małych smuteczków i marzeń.
Jedna z legend wiąże powstanie pluszowego misia z prezydentem Stanów Zjednoczonych, Theodore'em Rooseveltem, który w listopadzie 1902 roku podczas polowania odmówił zastrzelenia osaczonego niedźwiadka . Wydarzenie to zilustrował Clifford Berryman, a jego rysunek opublikowany został w dzienniku “The Washington Post” (znajdziecie go w komentarzu pod postem). To właśnie ten rysunek stał się inspiracją dla Morrisa Mitchoma, który za specjalnym pozwoleniem prezydenta rozpoczął produkcję pluszowych misiów o nazwie Teddy (zdrobnienie od Theodore'a). Miś zyskał ogromną popularność i do dzisiaj polski pluszowy miś, to dla mieszkańców USA „Teddy’s Bear”.
Tego dnia w przedszkolach i szkołach organizuje się zabawy związane z pluszowymi misiami.
Za zdjęcia i miśkową akcję dziękujemy bardzo Pani Ewie Chmiel
Z radością ogłaszamy wyniki 13 edycji konkursu poezji angielskiej „Jesienny Liść” dla klas 1–3. Dziękujemy wszystkim uczestnikom za wspaniałe występy i zaangażowanie — było pięknie i wzruszająco!
Zapraszamy do obejrzenia galerii ze zdjęciami z konkursu. Gratulujemy nagrodzonym i wyróżnionym!
1. miejsce: Aditeya Pulikal
2. miejsce: Alicja Koniec, Jan Kurowski
3. miejsce: Julia Krzyszczyak, Tymon Celiński, Luna Rożek
Wyróżnienia:
Alicja Ziółkowska
Matylda Łach
Julian Duma
Leopold Gomez Lange
1. miejsce: Aleksander Siniarski, Lukrecja Kuryłowicz
2. miejsce: Alva Zięba
3. miejsce: Tosia Nałęcz, Ignacy Stolarczyk
Wyróżnienia:
Maksym Bałabanow
Ida Wiślicka
Michał Walenciak
Marcelina Jurek
Mila Majewska Kokczyńska
Grand Prix:
Złoty Liść: Aleksander Siniarski, Alva Zięba, Lukrecja Kuryłowicz
Srebrny Liść: Antonina Nałęcz
1. miejsce: Antoni Gaudziak
2. miejsce: Hania Kwaśnicka, Zofia Celińska
3. miejsce: Klara Janicka
Wyróżnienia:
Tola Kucharczyk
Stefan Karst
Nel Danis
Julia Małyszko
Maja Olczak
Róża Stępień
Grand Prix:
Złoty Liść: Zofia Celińska
Srebrny Liść: Antoni Gaudziak, Klara Janicka
Zapraszamy do obejrzenia galerii
Gratulujemy wszystkim uczestnikom i zwycięzcom!
Zespół Nauczania Języka Angielskiego
Jak na szkołę im. profesora Jigorō Kanō przystało - od 1 do 4 klasy JUDO jest elementem codziennych lekcji wychowania fizycznego. Dziś chcemy Wam pokazać lekcję, fotografowaną w dniu urodzin prof. Kanō, którą w zasadzie od naszych codziennych lekcji różni fakt, że pan Mariusz Malinowski jest świątecznie ubrany
Dlaczego JUDO?
Zasady judo opierają się na trzech fundamentach:
JU - „ustąp, a zwyciężysz”
SEIRYOKU ZENYO - „maksimum skuteczności przy minimum wysiłku”
JITA KYOEI - „przez wzajemne czynienie dobra zmierzamy do dobra ogólnego”.
Te zasady ogromnie nam się podobają i staramy się je zaszczepić z życiu całej szkoły.
W JUDO dozwolone są rzuty i chwyty, ale zabronione są uderzenia, kopnięcia, ataki na stawy inne niż łokciowy oraz dotykanie twarzy przeciwnika. Judo opiera się na kalkulacji, analizie i efektywności.
Ponad 125 lat temu, profesor Jigorō Kanō założył pierwszą szkołę judo – Kodokan Judo. Od tego dnia do dziś nauki japońskiego mistrza pozostają aktualne, a jego wizerunek spogląda na judoków w dojo na całym świecie. Również u nas.
Jigorō Kanō urodził się w zamożnej rodzinie w wiosce Mikage (dziś to dzielnica Kobe). Jego dziadek prowadził własną wytwórnię sake, ale ojciec – Jirōsaku Kanō nie będąc najstarszym synem, nie mógł przejąć rodzinnego interesu. Został kapłanem shintō i jednocześnie urzędnikiem. Dzięki temu miał możliwości, by wysłać syna na studia na Uniwersytecie Tokijskim.
W wieku młodzieńczym Kanō nie był szczególnie postawny, ani silny - w wieku 20 lat ważył ledwie 45 kg. Często mu dokuczano, dlatego za namową przyjaciela rodziny zaczął trenować jū-jutsu.
Zdobywając doświadczenie w jū-jutsu Kanō zaczął opracowywać własne techniki i udoskonalać te znane, przekształcając stopniowo jū-jutsu w jūdō. W wieku 22 lat zaczął prowadzić własną szkołę walki w świątyni buddyjskiej Eishō-ji. Dwa lata później szkoła została przeniesiona w inne miejsce i nazwana Kōdōkan. Stała się pierwszą i zarazem największą szkołą judo na świecie.
W 1889 roku Jigorō Kanō wyjechał na wielkie tournée po Europie, mające na celu propagowanie judo. W 1909 roku Kanō - jako pierwszy Japończyk - został przyjęty do Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. W 1912 roku pojechał jako gość na olimpiadę w Sztokholmie – pierwszą, w której uczestniczyła Japonia. Brał też udział w każdej następnej, aż do olimpiady w Berlinie w 1936 roku.
W 1938 roku Jigorō Kanō wyjechał na spotkanie Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego w Kairze, gdzie udało mu się wypromować Tokio jako miejsce olimpiady 1940 roku. Tam po raz pierwszy miało być zaprezentowane judo, co prawda jeszcze nie jako sport olimpijski, ale na najlepszej drodze.
W 1964 roku judo stało się dyscypliną olimpijską dla mężczyzn, a od 1988 również dyscypliną olimpijską kobiet. JUDO stało się jednym z najpopularniejszych sportów walki na świecie.
Za kapitalne zdjęcia gorąco dziękujemy Łukaszowi Pawłowskiemu, tacie Marysi z klasy 4A!!!
To już nasza ostatnia patriotyczna opowieść w roku 2025. Powolutku zbieramy się do rocznych podsumowań naszych kapitalnych szkolnych zrywów - patriotycznych, poetyckich, czytelniczych, teatralnych, literackich, matematycznych, plastycznych… można by tak wyliczać do jutra!
Wielki Koncert o Tort Niepodległości z okazji Święta Niepodległości definitywnie za nami.
Winniśmy Wam z niego pełną fotorelację, tym bardziej, że piosenkom legionów, piosenkom powstańczym, piosenkom niepodległościowym - których na zdjęciach nie usłyszycie, towarzyszyła feeria wysmakowanych kostiumów z epoki, przygotowanych pieczołowicie przez wspaniałych rodziców pod kierunkiem wspaniałych wychowawczyń klas - te kostiumy należy zobaczyć i podziwiać!
Nasze dzieciaki przez wiele tygodni przygotowywały swój występ - pod okiem pani Ady Brzuzek uczyły się melodii , tekstów, a nawet choreografii i układów scenicznych.
Koncert - jak co roku - poprowadził dyrektor Jacek Chmiel zręcznie wplatając historyczne ciekawostki o śpiewanych piosenkach.
Wielkie brawa dla wszystkich przewspaniałych Artystów i dla tych wszystkich, którzy zaangażowali się w ich rewelacyjne przygotowania - dla pani Ady Brzuzek za przygotowanie wokalno-choreograficzno-sceniczne, dla państwa Nauczycieli - za koordynację prób, ćwiczeń, kostiumów i zagrzewanie do występów, dla pań Ani Kordys i Ani Rupińskiej za elegancką i piękną, przystającą do okazji, patriotyczną scenografię, dla Rodziców za kostiumy i wsparcie duchowe, i dla pana Dyrektora za konsekwentnie i regularnie realizowany co roku pomysł na święto Niepodległości
Zobaczcie sami - serce rośnie
Marzeniem dzieci z 3A było zorganizowanie w klasie Dnia Śpiocha . I taki właśnie był ostatni październikowy czwartek!!!
Otuleni kocami i mięciutkim poduszkami słuchaliśmy uważnie czytającej mamy. Tak tym razem wyglądało nasze tradycyjne poranne czytanie, kiedy rodzice przychodzą do szkoły i czytają w klasie wszystkim dzieciom swoje ulubione książki .
Czy szkoła może być miejscem, które dzieci kochają? Pani Beata Bińkowska, wychowawczyni 3A odpowiada w pełni przekonana: - Tak. Słuchamy dzieci, rozmawiamy z nimi i wspólnie realizujemy przeróżne szalone pomysły. Takie, jak Dzień Śpiocha.
Nie wiemy, czy wiecie, że Dzień Śpiocha to nieformalne święto obchodzone zazwyczaj w szkołach i przedszkolach, podczas którego uczniowie mogą przyjść w piżamach, szlafrokach lub innych bardzo domowych ubraniach, często z ulubionymi przytulankami. Dzień Śpiocha nie ma ustalonej stałej daty w kalendarzu - obchodzimy go w różnych terminach - najlepiej wtedy, kiedy o nim najmocniej zamarzymy
Za rozczulające zdjęcia naszych trzecioklasistów i relacje z Dnia Śpiocha serdecznie dziękujemy Pani Beacie Bińkowskiej, wychowawczyni klasy 3A
Urodziny naszego patrona, profesora Jigoro Kano podziałały jak koło zamachowe - Japonia do nas wraca, zakrada się przez uchylone okno, spada z nieba, motywuje nauczycieli i rodziców do dalszych poszukiwań.
Spójrzcie tutaj: w ramach naszego szkolnego programu „Czytajmy razem” do klasy 2A z „dalekich stron” przybył pan Radek, tata Iwa. Przyniósł ze sobą książkę „Banzai” Zofii Fabianowskiej-Micyk. Dokładnie tę samą, którą pani Monika Więckowska czytała klasom trzecim przygotowując trzecioklasistów do urodzin patrona.
Pan Radek wprowadził nasze dzieci z 2A w kolejne tajniki wiedzy o Kraju Wschodzącego Słońca. Wiele już wiedzieliśmy, ale dowiedzieliśmy się jeszcze więcej!
Przede wszystkim zachwyciły nas japońskiej flagi. Wiecie, że Japończycy mają flagę wojskową w tych samych barwach, co flagę państwową , ale z innym wzorem ?
Poznaliśmy opowieść o japońskiej bogini słońca Amaterasu czyli „świecącej na niebie”,
siostry boga burzy Susanoo; uważanej za protoplastkę rodu cesarskiego.
Dowiedzieliśmy się, co symbolizuje w Japonii lustro i dlaczego można spotkać je w wielu japońskich świątyniach.
Poznaliśmy regalia japońskiego Cesarza. Wygląda to inaczej niż u polskiego króla . Cesarzowi Japonii niezbędne są: Miecz Kuanagi, Zwierciadło Yata i Klejnot Jasakani.
Dowiedzieliśmy się sporo o symbolice japońskiej Chryzantemy. Ktoś z nas zauważył, że to jest tak jak my i nasza pani - ona w środku, a my jesteśmy 16 płatkami tego kwiatu. Wiemy już, że największym odznaczeniem państwowym Japonii jest Order Chryzantemy.
Zdziwiliśmy się, jak wygląda podział administracyjny Japonii. Usłyszeliśmy o prefekturach. To dokładnie jak w naszej szkole - są dwie prefektury: Puławska i Rakowiecka. Czyli ten podział nie jest przypadkowy! Każda z japońskich prefektur ma inną flagę. Może i my powinniśmy o tym pomyśleć?
Poznaliśmy podstawy japońskich liter-znaków i pisma obrazkowego.
Wiemy wreszcie, co oznacza słowo „Banzai!”.
Banzai! (jap. 万歳) – to japoński okrzyk wyrażający radość, uznanie, pozdrowienie. Coś w stylu naszego „Niech żyje!” lub „Hurra!”
Najwięcej frajdy sprawiło nam składanie origami. Naszym zadaniem było wykonanie skaczącej żaby. Ależ ta japońska sztuka jest trudna! Faktycznie uczy dokładności, cierpliwości i skupienia. Nam się udało, choć nie było łatwo. Wszystkie „origamowe” żaby wykonały kilka skoków do przodu i tym samym wyraziły wielkie podziękowanie za kapitalną lekcję! Wielkie brawa dla pana Radka Dziękujemy bardzo
Za zdjęcia i relacje z lekcji jesteśmy wdzięczni Pani Ewie Chmiel
Są takie lekcje, które pozostaną jeszcze bardziej w pamięci niż inne. Należą do nich spotkania z rodzicami, którzy poświęcają swój czas, żeby podzielić się z nami swoją wiedzą i umiejętnościami.
Do osobnej i jednocześnie bardzo rzadkiej kategorii należą lekcje z absolwentami naszej szkoły! Odwiedzają nas dawni uczniowie, żeby podzielić się swoją pasją i wiedzą. Kapitalna sprawa! Wracają przez wzgląd na młodsze rodzeństwo, a czasem na prośbę dawnego wychowawcy lub nauczyciela. Wzrusza nas to niezwykle!
Taka właśnie - niezwykła i wyjątkowa lekcja odbyła się w klasie 3A, w której pojawiła się Matylda, dziś licealistka, a jeszcze niedawno uczennica SSP26. Opowiedziała swojej młodszej siostrze i jej klasowym koleżankom i kolegom fantastyczne ciekawostki o Japonii .
Przygotowała multimedialną prezentację i przeprowadziła ultra-zajmujące warsztaty o Japonii, którą całkiem niedawno osobiście zwiedziła. Matylda od lat uczy się języka japońskiego i studiuje kulturę Japonii, a niedawna wymarzona podróż do Japonii stała się podsumowaniem jej dotychczasowego zaangażowania. Wybornie się stało, że swoją fascynacją zdecydowała się podzielić! Dziękujemy
Naszą dzisiejszą porcję fotografii wieńczą „pocztówki z Japonii” trzecioklasistów, przygotowane w ramach semestralnych sprawności paszportowych
Za fotografie dziękujemy serdecznie Pani Monice Więckowskiej
W dniu 19 listopada klasy 4 przystąpią do Ogólnopolskiego Konkursu Języka Angielskiego Edi Pingwin. Każda z klas będzie rozwiązywać test jednokrotnego wyboru podczas lekcji angielskiego, zgodnie z planem.
Archiwalne testy można znaleźć pod adresem https://www.edi.edu.pl/testy-archiwalne
Fingers crossed!
Zespół Nauczania Języka Angielskiego
Drodzy Rodzice,
Rada Rodziców Przedszkola Specjalnego nr 393 wraz z Przedszkolem nr 149 zaprosiła nas do wzięcia udziału we wspólnej zbiórce bożonarodzeniowej dla Wychowanków Domu ks. Baudoina w Warszawie.
Placówka ta ma pod stałą opieką 14 niepełnosprawnych dzieci, ale wspiera także osoby, które opuściły już placówkę i zaczęły samodzielne życie, jak również dzieci przebywające w rodzinach zastępczych.
Chcielibyśmy jako szkoła przyłączyć się do tej akcji charytatywnej, dlatego zwracamy się do Państwa z prośbą o wsparcie. Zbiórka artykułów dla dzieci przeprowadzona będzie na terenie naszej Szkoły w dn. 12.11.2025 – 28.11.2025 r. Przyniesione podarunki można zostawiać w skrzynce w holu szkoły.
Ze względu na fakt, iż Wychowankami Domu ks. Baudoina są tylko dzieci z niepełnosprawnościami poproszeni zostaliśmy o przynoszenie konkretnych produktów. Lista ta została przygotowana przez wychowawców placówki i znajdują się na niej następujące artykuły spożywcze: kaszki, musy w tubkach, dania i deserki typu gerber, soki i soczki w kartonikach, owoce w puszkach, słodycze (wafelki, czekolady, ptasie mleczko, ciastka), chrupki kukurydziane oraz artykuły papiernicze i mokre chusteczki.
Prosimy o nie przynoszenie: żelków, ciągnących cukierków, lizaków, landrynek, orzeszków, paluszków i świeżych owoców.
Zachęcamy do włączenia się do akcji i liczymy na Wasze wsparcie :)
Jacek Chmiel
Joanna Przydatek
Zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmiku o naszej akcji charytatywnej „Gwiazdor”! 🎁❤️
Zobacz, jak wspólnie możemy sprawić radość najmłodszym i pomóc tym, którzy najbardziej tego potrzebują. Wciąż szukamy chętnych, mamy jeszcze 100 listów! Czekamy na osoby, które dołączą do naszej inicjatywy i przygotują paczki dla dzieci. Zapraszamy do deklaracji udziału do 12 listopada.
Każdy gest ma znaczenie – razem możemy zapewnić uśmiech wielu dzieciom! 😍💪✨
Koordynator akcji - p. Magdalena Wojda.
Daliśmy Wam troszkę odpocząć od Japonii, ale ten motyw będzie się przewijać i dziś do niego ponownie wracamy, bo o tym jeszcze Wam nie opowiadaliśmy!
W pamiętnym dniu urodzinowego jubileuszu Mistrza Jigorō Kanō, po uroczystych powitaniach, quizach, degustacjach i konkursach realioznawczych, uczniowie Prefektury Puławska pod przewodnictwem pani Agnieszki Glasenapp, mamy Konstantego z 4A i Ola z 8A wyruszyli w kulturalną podróż „Shinkansenem po kraju kwitnącej wiśni" , wszak maksyma o "Władzy dla wyobraźni" w szkole im. Jigorō Kanō zobowiązuje
Zaznaczmy, że tego dnia nasz Shinkansen spieszył się powoli i nie osiągał swojej maksymalnej prędkości 320km/h , tak by wszyscy pasażerowie mogli przyswoić jak najwięcej wiedzy przy całej różnorodności "Kraju kwitnącej wiśni".
Przed podróżą 10 japońskich zwrotów przydatnych dla każdego turysty przygotowała Weronika, uczennica klasy 4A, która jest admiratorką kultury japońskiej i już kolejny rok z zapałem uczy się języka japońskiego
Dowiedzieliśmy się m.in., że forma podziękowania "arigatou gozaimasu" (czyt. arigato godzajmas), co oznacza dziękuję bardzo, jest najgrzeczniejsza w codziennych sytuacjach, a samo arigatō może zostać odebrane jako zbyt potoczne i nieuprzejme.
Z kolei samo "onegaishimasu" (czyt. onegajsimas), co znaczy "poproszę", wystarczy jako odpowiedź na pytanie, ale można też użyć tego zwrotu w zdaniu, w którym o coś prosimy, np. "okaikei onegaishimasu" - poproszę rachunek.
"Daijōbu desu" (czyt. dajdziobu des) mówimy, gdy coś nam pasuje, ale to samo daijōbu desu to również grzeczna forma odmowy kiedy czegoś nie chcemy. W Japonii powiedzenie "iie" (nie) jest często brane za zbyt bezpośrednie i niegrzeczne.
Tak przygotowani do podróży, powtarzając sobie, jakie jest położenie Japonii i jakie są jej charakterystyczne wyspy, dotarliśmy naszym wirtualnym Shinkansenem do Tokio - stolicy kontrastów, tradycji i nowoczesności.
Zajrzeliśmy do historycznych świątyń Senso-ji oraz Meiji Jingu, a przemierzając m.in Shibuya - najbardziej niesamowite skrzyżowanie świata, przytoczyliśmy historię psa Hachiko, który stał się symbolem wierności i lojalności.
Kolejnym przystankiem była Fuji-san, święta góra, najwyższy szczyt Japonii (3776 m n.p.m.) i źródło artystycznej inspiracji.
A skoro mowa o sztuce, to skierowaliśmy uwagę na twórczość Hokusai Katsushika (1760-1849), wybitnego japońskiego artysty, którego drzeworyt "Wielka fala w Kanagawie" z Fuji-san w tle, stał się jednym z najbardziej rozpoznawalnych motywów sztuki japońskiej na świecie.
Podczas naszej kulturalnej podróży pojawiła się również współczesna artystka japońska, Yayoi Kusama (ur.1929) z charakterystycznymi, wszechobecnymi kropkami .
Kolejnym punktem naszej wyprawy było tradycyjne Kioto, jedno z najstarszych i najpiękniejszych miast Japonii, ze swoim znakiem rozpoznawczym jakim jest Kinkaku-ji, czyli Świątynia Złotego Pawilonu.
Następnie udaliśmy się do Fushimi-Inari Taisha, jednej z najbardziej znaczących i charakterystycznych świątyń Shintō, która słynie z tysięcy jaskrawoczerwonych bram i posągów lisów (Kitsune).
Dotarliśmy również do Osaki, która nigda nie zasypia i nazywana jest "kuchnią Japonii".
Osaka słynie z lokalnych specjałów i z pysznego street-foodu w postaci m.in. okonomiyaków (placków z kapustą i dodatkami, pieczonych na rozgrzanej blasze), czy takoyaków (kulek z ośmiornicą).
W Narze podziwialiśmy Tōdai-ji - zjawiskową, największą na świecie drewnianą świątynię buddyjską z posągiem Wielkiego Buddy Rushany (Rushana Daibutsu). Jednym z symboli tego miasta są wolno chodzące jelenie, uważane za posłańców bogów .
Docierając do Hiroszimy, poruszyliśmy temat tragicznych wydarzeń z końca II wojny światowej. Udaliśmy się do Parku Pokoju, w którym pod pomnikiem Sadako Sasaki, każdego roku składane są girlandy z tysiącami papierowych żurawi. Legenda głosi, że jeśli ktoś złoży 1000 żurawi w intencji chorej osoby lub własnego życzenia, to chory wyzdrowieje, a życzenie się spełni.
Po refleksyjnej Hiroszimie szukaliśmy wytchnienia na pobliskiej wyspie Miyajima z shintoistyczną świątynią Itsukushima i słynną cynobrową, wielką bramą torii, która wyłania się z morskich fal.
Nasze spotkanie zostało uwieńczone poczęstunkiem w postaci japońskich, wytrawnych, ryżowo-sojowych ciasteczek.
To było przepełnione dobrą energią doświadczenie, podczas którego uczniowie żywo reagowali, pogłębiali i utrwalali swoją wiedzę.
Pani Agnieszka Glasenapp wspólnie z Weroniką stworzyły międzypokoleniowy duet wymiany perspektyw i doświadczeń. Gorąco dziękujemy za ogrom pracy włożony w przygotowanie japońskiej podróży
Za dokumentację fotograficzną spotkania serdecznie dziękujemy Paniom Ewie Chmiel i Patrycji Krauze , a za szczegółowy i wyczerpujący temat opis całości jesteśmy bardzo wdzięczni Pani Agnieszce Glasenapp.
Za użyczenie strojów serdecznie dziękujemy Wydziałowi Informacji i Kultury Ambasady Japonii w Embassy of Japan in Poland in Poland
Oto i dyrektor Jacek Chmiel i jego warsztaty z formowania ONIGIRI, podczas których - lepiąc ryżowe kuleczki zawinięte w nori - przemycał dzieciakom całą historię onigiri!
A jest o czym opowiadać! Aby przybliżyć dzieciom samo onigiri - dyrektor porównał je do japońskiej kanapki, w której w roli chleba występuje ryż. Ot, i cała różnica!
Historia onigiri sięga czasów starożytnej Japonii, gdzie ryż formowano w kulki jako praktyczny prowiant dla podróżników i samurajów już w okresie Heian (794–1185).
W późniejszych epokach dodawano składniki, takie jak umeboshi (czyli solone śliwki), które miały przedłużyć świeżość japońskiej kanapki
W okresie Edo (1603–1868) ONIGIRI zyskało współczesny kształt trójkąta. Wtedy też zaczęto używać nori, które ułatwiało chwytanie.
Dziś - ze względu na swoją wygodę i uniwersalność - onigiri jest ulubioną przekąską w Japonii, dostępną w każdym sklepie spożywczym, w szkolnej śniadaniówce i kuchni domowej.
Tak właśnie, we wtorek 28 października świętowaliśmy arcywesołe i niezwykle kolorowe urodziny patrona naszej szkoły! Było znakomicie!
Za kapitalne zdjęcia gorąco dziękujemy Łukaszowi Pawłowskiemu, tacie Marysi z klasy 4A!!!
Pamiętacie, jak dyrektor Jacek Chmiel chodził od klasy do klasy ucząc nasze dzieci japońskiego powitania o poranku?
„Ohayō gozaimasu” (おはようございます), połączone z ukłonem, zostały wyćwiczone na blachę, a niektóre dzieci dołożyły "Arigato" (ありがとう), a czasem nawet "Arigatō gozaimasu" (ありがとうございます) w podziękowaniu za urodzinowy znaczek z podobizną Jigorō Kanō, który pan Dyrektor wraz z panią Moniką Więckowską wręczali każdemu, kto zechciał się z nimi przywitać po japońsku.
Tak właśnie, we wtorek 28 października rozpoczęliśmy arcywesołe i niezwykłe kolorowe obchody urodzin patrona naszej szkoły! Było znakomicie!
Dziękujemy wszystkim Dzieciom i wszystkim Rodzicom, którzy włączyli się do naszej urodzinowej zabawy!
Powered by aSc EduPage
